زمستان ناتمام

من قرار بود برای تو بلند بلند، عاشقی کنم و از روزی که قصه ی رفتن تو را درخت های باغ از زبانم شنیده اند دیگر رمق برگ زدن ندارند.
سعید فرض پور.

زمان

برای من زمان نامفهوم است، پنداری مبهم که برای هر شخص تعریفی منحصر به فرد دارد. گاهی به موفقیتی میرسیم که دیگر فروغی در نظرمان ندارد زیرا زمانش گذشته، گاهی به دستاوردی میرسیم که وقتش نرسیده برسیم و چون قدرش نمیدانیم به سادگی از دستش می‌دهیمش. تاکنون به دنیا از دید یک انسان کهنسال نگاه کرده اید؟ از دید یک کودک چطور؟ در حالی که زمان برای همه یکسان است اما تفاوت افکار مفهوم زمان را در هم میپیچد. در فیزیک مفهوم فضا-زمان امری بدیهی است اما من احساس میکنم در دنیای واقعیت، باید برای زمان واژه جدیدی تعریف کرد، واژه ای مانند افکار-زمان.
سعید فرض پور.

گلها و آدم ها

گلها نخستین قربانیان عاشقانند؛

بعد نوبت خود عشاق است.

سعید فرض پور.

 

دلها

قلعه‌ها همیشه به صاحب  نیاز دارند، درست مثل دل. دلتان که بی صاحب ماند حتی اگر درها بدون نفوذ باشند همیشه دزدانی هستند که از برج و باروی دلتان بالا بیایند.
دلها چه سخت به صاحبخانه محتاجند.

زاغ های سیاه

می‌دانید، گنجشک‌ها ها مدتهاست که رفته اند.
قامت شهر نامهربان ما تاریک تر از آن است
که دلهای کوچکشان تاب بیاورد.
اینک زاغ های سیاه، شهر را تسخیر کرده اند.

سعید فرض پور.