رویا دری است کوچک و مخفی، درون ذهنمان. هر جا که شرایط زندگی سخت شد سراغ آن در را بجویید. رویا‌ها کاربرد بینظیری دارند. در حالی که اغلبِ مردم، به رویا پردازی واژه متوهم یا غیره اطلاق میکنند اما رویا ها در واقع سطح آشفتگی ذهنی شما را پایین آورده، به افکارتان نظم می‌بخشند. هیچ جادویی در کار نیست، رویا ها برای این به تحقُق میرسند که ذهن شما به ضرب آهنگ مطلوب برای برنامه ریزی میرسد.
سعید فرض پور.
وقتی شکست میخورید مسئولیت شکست هایتان را بپذیرید، همان طور که در پیروزی سینه سپر میکنید. شکستها همواره درسی گرانبها در درون خود دارند، درسِ دوباره تکرار نکردن یک اشتباه.
سعید فرض پور.
زمانی خواهد رسید که هیچ کدام از استدلال‌هایتان پذیرفته نخواهد شد. رابطه‌ی شما از آن حس عاشقانه تهی شده، حس میکنید در حال تقلای بیهوده هستید. آن وقت باید بار و بندیلتان را ببندید و بروید. مسئله دیده شدنِ جای خالیتان نیست؛ مسئله حتی دیده شدن خوبی‌ها و بدی‌هایتان هم نیست؛ مسئله این است که شما میروید تا جواب این سوال را بیابید؛ بیابید که آیا بودنتان برای فرد مقابل اهمیت داشته یا نه. آنوقت دو حالت اتفاق خواهد افتاد؛ یا مهم بودید یا نبودید؛ اگر مهم بودید که همیشه پایان این رفتن به بازگشت ختم خواهد شد و اگر هم نبودید همان بهتر که رفتید.
سعید فرض پور.
به همین سادگی، یک روز صبح بیدار میشوی و میبینی آن آدم سابق نیستی. علایقت، تعلقاتت و هر آنچه تا پیش از این، مهم بود ناگهان بی اهمیت میشود. تحول همچون مرگ ناگهان از راه میرسد و تو را در مسیر جدیدت قرار میدهد؛
به همین سادگی...
سعید فرض پور.
برای من که سی و چند سال از عمرم گذشته زندگی معنای متفاوتی پیدا کرده. قدیمتر ها وقتی بزرگی با من صحبت میکرد نمیتوانستم خودم را جای ذهن او قرار بدهم اما اکنون میتوانم. وقتی با دوستانی کوچکتر از خودم صحبت میکنم فورا دوران گذشته ام به یادم می آید. از منظر چشمهایشان به خودِ بزرگسالم نگاه میکنم و همینطور وقتی با پیر مردها حرف میزنم درک میکنم که چه صدای سکوتی در میان نگاهشان سو سو میزند. انگار که آنها هم خود را در سن و سال من تصور میکنند. زندگی از دید من همین است. جاده ای بین دو واقعه، زندگی و مرگ که در این مسیر همه ی مرگ ها و زندگی ها، سختی ها و آسانی ها، وصال ها و فراق ها، و یک عالمه، ها های دیگر به سراغت میاید تا به تو بفهماند زندگی فراتر از همه این، ها هاست.
سعید فرض پور.
در آخرِ این آغاز، رویایی به سبزی باران؛
به آبی درختان، به روشنی شب و به تاریکی خورشید به من لبخند خواهد زد.
سعید فرض پور.
برای من زمان نامفهوم است، پنداری مبهم که برای هر شخص تعریفی منحصر به فرد دارد. گاهی به موفقیتی میرسیم که دیگر فروغی در نظرمان ندارد زیرا زمانش گذشته، گاهی به دستاوردی میرسیم که وقتش نرسیده برسیم و چون قدرش نمیدانیم به سادگی از دستش می‌دهیمش. تاکنون به دنیا از دید یک انسان کهنسال نگاه کرده اید؟ از دید یک کودک چطور؟ در حالی که زمان برای همه یکسان است اما تفاوت افکار مفهوم زمان را در هم میپیچد. در فیزیک مفهوم فضا-زمان امری بدیهی است اما من احساس میکنم در دنیای واقعیت، باید برای زمان واژه جدیدی تعریف کرد، واژه ای مانند افکار-زمان.
سعید فرض پور.
می‌دانید، گنجشک‌ها ها مدتهاست که رفته اند.
قامت شهر نامهربان ما تاریک تر از آن است
که دلهای کوچکشان تاب بیاورد.
اینک زاغ های سیاه، شهر را تسخیر کرده اند.
سعید فرض پور.
